چای یک غذای خشک است که با فرآیندهای مختلفی مانند خشک کردن، پرتاب کردن و اکسیداسیون، یعنی اکسیداسیون برگ‌های گیاه Camellia sinensis که از خانواده Theaceae است، به دست می‌آید و عموماً با دم کردن با آب گرم سرو می‌شود.
با توجه به تفاوت زمان برداشت و اکسیداسیون گل یا برگ گیاه چای، چای سبز، چای سفید (چای اولانگ) و چای سیاه با ترکیبات شیمیایی و رایحه های مختلف در مقیاس کوچک به دست می آیند چای سیاه از تخمیر کامل برگ چای، چای سفید با تخمیر کمی و چای سبز با تخمیر نشدن آن به دست می آید.
بر اساس نتایج «گزارش جهانی چای فامیلا» که توسط کمیته جهانی چای در چین در سپتامبر 2018 تهیه شده است، ترکیه با مصرف 3.5 کیلوگرم سرانه در رتبه بندی بر اساس سرانه مصرف چای کشورها در رتبه اول قرار گرفت.
در این گزارش هیچ تفاوتی با توجه به نوع چای صورت نگرفت ویژگی های چای را که پس از آب به عنوان پرمصرف ترین نوشیدنی در جهان تعریف می شود، در زیر سرفصل ها بررسی می کنیم.
اجزای شیمیایی چای
برگ های چای حاوی سطوح بالایی از ترکیبات پلی فنل هستند پلی فنول ها ترکیبات شیمیایی هستند که به طور طبیعی در گیاهان یافت می شوند و به عنوان آنتی اکسیدان در بدن ما عمل می کنند بیش از 500 پلی فنل مختلف وجود دارد.
علاوه بر این، پلی فنل ها در 4 گروه مختلف جمع آوری می شوند اینها؛ فلاونوئیدها، اسیدهای فنولیک، استیلبن ها و لیگنان ها پلی فنول‌های موجود در چای عمدتاً فلاونوئیدها هستند و در برگ‌هایی که زود برداشت می‌شوند بیشتر از برگ‌هایی هستند که دیر برداشت می‌شوند.
نوع و مقدار فلاونوئیدها به فرآیندهایی بستگی دارد که برگ چای در حین تهیه چای انجام می دهد از آنجایی که تخمیر نمی شود، فراوان ترین کاتچین فلاونوئید موجود در چای سبز تانن موجود در چای سیاه است.
تانن‌ها مولکول‌های کاتچینی هستند که در نتیجه فرآیند تخمیر اصلاح شده‌اند تانن ها و کاتچین ها زیرگروه های گروه فلاونوئیدها هستند.
فراوان ترین کاتچین موجود در چای سبز اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) است مولکول اپی گالوکاتچین گالات 50 درصد از کل کاتچین های موجود در چای سبز را تشکیل می دهد.
این مولکول که به نام اپی گالوکاتچین-3-گالات نیز شناخته می شود، دارای اثر آنتی اکسیدانی بسیار بالایی است.
