در بخش مراقبت های بهداشتی، الکل ضد عفونی کننده سطوح به دو ترکیب شیمیایی محلول در آب الکل اتیلیک و
ایزوپروپیل الکل اشاره دارد که عموماً ویژگی های میکروب کشی را دست کم گرفته اند.
جزء این الکل ها به جای باکتریواستاتیک در برابر اشکال رویشی باکتری ها به سرعت ضد باکتری هستند.
آنها همچنین سل، قارچ کش و ویروس کش هستند اما اسپورهای باکتری را از بین نمی برند.
هنگامی که زیر غلظت 50 درصد رقیق می شوند، فعالیت کششی آنها به شدت کاهش می یابد و غلظت بهینه
باکتری کش 60 تا 90 درصد محلول در آب است.
عملی ترین توضیح برای اثر ضد میکروبی الکل، دناتوره کردن پروتئین ها است.
این مکانیسم با مشاهده اینکه اتیل الکل مطلق، یک عامل کم‌آب‌کننده، کمتر از مخلوط الکل و آب باکتری‌کشی دارد،
پشتیبانی می‌شود، زیرا پروتئین‌ها در حضور آب سریع‌تر دناتوره می‌شوند.
دهیدروژنازهای اشریشیا کلی 486 و الکل اتیلیک فاز تاخیری انتروباکتر آئروژنز 487 را افزایش می‌دهد و اثر فاز تاخیری
را می‌توان با افزودن اسیدهای آمینه خاص معکوس کرد.
اعتقاد بر این بود که اثر باکتریواستاتیک ناشی از مهار تولید متابولیت های ضروری برای تقسیم سریع سلولی است.
متیل الکل ضعیف ترین اثر ضد باکتریایی الکل ها را دارد و بنابراین به ندرت در مراقبت های بهداشتی استفاده می
شود.
سودوموناس آئروژینوزا در 10 ثانیه با تمام غلظت‌های اتانول از 30% تا 100% (V/V) و Serratia marcescens، E، E
coli و Salmonella typhosa در 10 ثانیه توسط تمام غلظت‌های اتانول از 40% کشته شدند.
به 100% ارگانیسم های گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوک پیوژنز کمی مقاوم تر بودند و در 10 ثانیه
با غلظت اتیل الکل 60 تا 95 درصد از بین رفتند.
ایزوپروپیل الکل (ایزوپروپانول) برای E. coli و S. aureus 489 کمی بیشتر از اتیل الکل باکتری کش بود.
اتیل الکل، در غلظت های 60 تا 80 درصد، یک عامل ویروس کش قوی است که تمام ویروس های چربی دوست
(مانند تبخال، واکسینیا و ویروس آنفولانزا) و بسیاری از ویروس های آبدوست (مانند آدنوویروس، انترو ویروس،
راینوویروس و روتاویروس ها را غیرفعال می کند.
