پیشگیری و اطفاء حریق موثر مستلزم استفاده از طیف وسیعی از تجهیزات، دستگاه ها و وسایل است. یکی از وسایلی که معمولا در هنگام آتش نشانی استفاده می شود شلنگ آتش نشانی و شیلنگ تخلیه آب کولر است.
شلنگ آتش نشانی به شلنگ بزرگی اطلاق می شود که معمولاً در طی فرآیند اطفای حریق با شیر آتش نشانی به محل آتش سوزی متصل می شود. انجمن بین المللی آموزش خدمات آتش نشانی شیلنگ آتش نشانی را به عنوان یک دریچه یا مجرای فشار بالا توصیف می کند که آب را از پمپ آتش نشانی یا هیدرانت به محل آتش سوزی می برد تا آن را خاموش کند (52).
شلنگ آتش نشانی معمولاً در هنگام اطفای حریق به موتور آتش نشانی، پمپ آتش نشانی یا شیر آتش نشانی متصل می شود. در شرایط کار معمولی، یک شلنگ آتش نشانی می تواند فشاری بین هشت تا بیست بار تولید کند در حالی که فشار ترکیدگی از پنجاه تا هشتاد و سه بار متغیر است (انجمن بین المللی آموزش خدمات آتش نشانی 60). شلنگ های آتش نشانی معمولاً با استفاده از کانکتورهای برنجی به یکدیگر متصل می شوند.
شیلنگ های آتش نشانی را می توان به طور کلی به دو گروه عمده تقسیم کرد، شیلنگ های تخلیه و شلنگ های مکش. شیلنگ های تخلیه برای انتقال آب تحت فشار بالا از ماشین های آتش نشانی، پمپ های آتش نشانی یا شیرهای آتش نشانی به محل آتش سوزی به منظور خاموش کردن آن استفاده می شود.
شلنگ های تخلیه آتش نشانی می توانند تحت فشار مثبت کار کنند. نمونه‌هایی از شیلنگ‌های تخلیه عبارتند از: شیلنگ‌های حمله، شیلنگ‌های تامین، شیلنگ‌های رله، شیلنگ‌های جنگلداری و شیلنگ‌های تقویت‌کننده. از طرف دیگر، شیلنگ های مکنده برای مکش آب از منابع بدون فشار مانند سدها و رودخانه ها با استفاده از خلاء استفاده می شود (انجمن بین المللی آموزش خدمات آتش نشانی 66). شیلنگ های مکنده شامل شلنگ های آتش نشانی هستند که تحت فشار منفی کار می کنند.
